Aan de wandel

Dagelijks wandel ik door de achtertuin van mijn woning, anderhalf uur lang. Buitenlucht opsnuivend en mensen een ‘hoi’ toeroepend, waarop de meesten ‘hoi’ terugzeggen of ‘hallo’ of ‘ goede middag’. Altijd begin ik met het groeten van mensen en altijd krijg ik een reactie terug. Maar ik begin wel. Wij lopen met een bochtje om elkaar heen, hebben oogcontact en glimlachen maar wat.

Vaak zijn de ontmoetingen mensen met honden, mensen met iemand samen of mensen alleen, mannen, vrouwen, jong, oud. Dat de paadjes nog niet uitgesleten zijn is een wonder.

Meestal start ik een praatje als het oogcontact en de glimlach er is en als het mensen zijn die ik tijdens mijn dagelijkse rondje wel vaker tegenkom. ‘Lekker weer hè, of wat heb je een leuke hond.’ Want baasjes zijn in de loop van het jaar flink toegenomen en de meeste honden lopen los. Dus voor gevaar van eigen leven spreek ik de honden als eerste aan met ‘goede middag, wat ben je mooi!!!’ waardoor het ijs is gebroken, de honden mij liefdevol besnuffelen en ik met mijn ‘hallo’ kom richting hun baasjes.

Bijzondere vormen van contact.